24 мая 2012 г.

100-ամյա տատմորս արկածները

Ինչպես ասում է հայկական-ավանդական ասացվածքը. "Կարմիր կովը իր կաշին չի փոխի":Թերևս վերոհիշյալը ոչ թե վերաբերվում է տատմորս, այլ նրա երեխաների թոռներին՝ հատկապես ինձ:Տարիքն առած տատս պատմում էր, թե ինչպես է մեծացել Լոռվա գեղատեսիլ բնության գրկում:Եվ ամեն անգամ պատմելիս ոչ թե հիշում էր Լոռվա բնությունը, այլ՝ իր մորը:Զառամյալ կնոջից՝ տատմորիցս, շատ էի վախենում:Եվ ամեն անգամ, երբ նայում էինք ընտանեկան ալբոմը և արդեն պետք է հասնեի տատմորս նկարին` մեկ...

13 мая 2012 г.

Երևակայություն

-Ամեն բան անցնում է, քայքայվում, թառամում, գեղեցիկ ծառեր, կենդանիներ, շներ, շենքեր, արձաններ՝ փչանում,ոչնչանում, մարդիկ,  ընկերներ,  գեղեցկուհիներ... չքնաղ  օրեր,  սերեր,  քեֆեր, ճամփորդություններ... Բոլորը վերջ ի վերջո անցնում են, մարում, և մնում միայն հուշ, հիշողություններ:Հիմա ի՞նչ են ամենը...Միայն հիշողություններ... կան և չկան: Եղել է՝ չի եղել...Առավոտյան արթնանում ես - անկողնու մեջ ես դեռ. մութ է, տխուր ես, տխուր...

Նախանձի աստիճանները

Ամեն բան այնքան թվացյալ է դարձել, ամեն բան թվացյալ երջանկության տեսքով...Ու հիմա  իմ մթագնած ուղեղում ինչ-որ տարօրինակ մի միտք է ծագել, որ գուցե ինչ-որ դեր այն կունենա՞ մեր ապագայում:Ի՞սկ ժամանակը... ժամանակը ասես կանգ է առել, ու սլաքները առաջ չեն սլանում...Ի՞սկ մարդիկ... մարդիկ ապրում են նախանձի աստիճանների վրա:Թերևս ոմանք էլ դեռ չեն հասցրել ստանալ իրենց հասանելիք մի բաժին կյանքը, ուր մնաց ապրեն այնտեղ...Ի՞սկ մենք... մենք ինչո՞ւ չենք ապրում...

11 мая 2012 г.

Ես հայ եմ, իսկ դո՞ւ

Երևանը, նրա մթնոլորտը լցված են հայության ձայնով, հայերենով: Ականջդ օրեցօր, ամեն օր, ամեն ժամ, ամեն վայրկյան լցվում է հայությամբ և հայերենով: Ականջդ միալար հայության մեջն է, հայերենի մեջ:Պառկում ես և լսում՝ ծառերը հայերն են սոսափում, թռչունները հայերեն են ծլվլում, առվակները հայերեն են խոխոջում:Ամեն քար ու իր, աստղ ու երկինք հայերեն, հայկական, հայաշունչ:Մարդ միայն իր հայրենիքում կարող է մնալ հարազատ, ազգային:Մոսկվայում լսում ես ռուսերեն, մթնոլորտը...

Հայի ոգին

Մենք ազգ էինք մի 25 տարի առաջ. հիմա վերածվեցինք ժողովրդի՝ տնտեսային հարցերով զբաղվող մի համայնքի: Չկա ընդհանուր շաղկապող գաղափար՝ ազգային ոգին, նպատակները առաջնորդող:Պետք է դառնանք նորից ազգ և ազգություն: Ի՞նչն են ազգային տարրերը - հայրենիքը, լեզու, պատմություն, մտայնություն, նպատակներ և ազգային հոգի: Եվ այդ ոգին կրող ինտելիգենցիան, ընտանիքը:Առանց հողի ազգություն չկա, առանց լեզվի՝ նույնպես:Ինչպես առանց ժողովրդի հողը արժեք չունի, առանց հողի ո՛չ...

1 мая 2012 г.

Անավարտ խոսքեր

Եղել են չասված, անավարտ խոսքեր, որ հաճախ մարդիկ շրջանցում են, չեն ասում իրար, բայց հետո անցնում է ժամանակ ու ինքդ էլ հասկանում ես, որ դա հետք է թողել քո մեջ, պետք էր ասել, միգուցե  դրանից և՛ լավ լիներ, և՛ վատ:Ու որոշում ես գնալ ու ասել, բայց հետո հասկանում ես, որ անիմաստ էր, այդ մարդը դրա կարիքը չուներ ո՛չ առաջ, ո՛չ էլ հիմա, ու դրանից ոչինչ չի փոխվում:Դու ասացիր՝ ցույց տալու քո պարզությունը, որ թաքցնելու ոչինչ չունես, ու թող որ դա լինի մի...

Տարօրինակ

Սովորել եմ ասել՝ ոչ: Երբեմն լինում են պահեր, երբ ինչ-որ բան չկա, բայց զգում ես, որ շատ ագրեսիվ ես, նեռվային, որովհետև ինչ-որ բան քեզ անհանգստացնում է:Դա կարող է լինել հեռավորություն, կարոտ, անորոշություն, ցանկացած մի բան, որ ուղղակի չի լինում: Ոմանք ասում են, թե ՆՐԱՆՔ  "բոլորը նույն սանրի կտավ են" . և ՆՐԱՆՑ կառավարելն ու հմայելը առանձնապես մեծ ջանքեր չի պահանջում: Ոմանց համար էլ ՆՐԱՆՔ նույնքան ծանոթ ու հասանելի են, որքան մի հեռավոր մոլորակի...