Այս ամենից հետո ինձ մնում է ավելացնել միայն մեկ բառ . Վերջ:Լավ, փորձեմ սկսել նորից, գուցե հիշողությունս վերականգնվի:Ասենք, հիշելու բան էլ չկա, չէ, ավելի ճիշտ կլինի այսպես, հիշելու ցակություն չկա, կյանքումս չկա հերթականություն:Ամեն անգամ ականատես էի լինում, թե նա ինչպես էր ընկել կախվածության մեջ այդ թույնից:Եվ ամեն անգամ հիշում եմ նրա բառերը.- Ու հիմա խարխափելով եմ քայլում:Կյանքիս լույսը մարել է այն խավար տարիների նման:Թերևս ամեն անգամ հետգրության...
