Կա մի օրենք, որի վրա դեռ շատ պիտի խորհենք...Ո՞վ է դրել հիմքը դրա: Ո՞վ է դարձրել օրենք:Ուղեկցում է ահը մահվան մեզ ծննդյան իսկ առաջին պահից,սակայն մեզ ավաղ, մահն է միայն փրկում մահվան ահից:Եկեք, գտնենք մեկին, որ մի արտասովոր հնարքով այդ օրենքը հերքի:Ու գիտեք, եկել- բացել դուռն ու մտել է ներս...Եվ գիտե՞ք ինչ է ասում. -Առանց քեզ մեռած եմ գիտե՞ս...
Ի՞նչ արած մարդ եմ...այս եղած-չեղած, մեղաց աշխարհում իմաստունների թիվն այնքան շատ է , որ իմաստությունն էլ իմաստ չունի...
Ի՞նչ արած մարդ եմ...
Ինձ ճանաչելը մի քիչ դժվար է,հասկացեք էլի ես մի քիչ բարդ եմ. քարի պես պինդ եմ, հողի պես փխրուն,ինչքան չլինի՝ դեռ մի քիչ մարդ եմ:Ես իմ իշխանն եմ, իմ գլխի տերը և ինձ թվում է մեծ ու անպարտ եմ, բայց ինչ-որ չափով և ինչ-որ մի տեղ դեռ թիապարտ եմ:
Մերթ ոտքից գլուխ զարդեր եմ հագնում,մերթ այնպես անշուք, պարզ ու անզարդ եմ,մերթ կանաչ անտառ ու ցանած արտ եմ:Բայց և կարճատև մի ակնթարթ եմ, փոթորիկներ են եռում հատակիս,թեև ներսից այնպես հանդարտ եմ:Բայց ինքս, դեռ ավաղ անավարտ եմ...
Ինձ ճանաչելը մի քիչ դժվար է...
Հասկացեք էլի, ի՞նչ արած, մարդ եմ...
0 коммент.:
Отправить комментарий