17 июл. 2012 г.

Ուշացած անցորդուհին

Այնպես ստացվեց, որ օրերից մի օր երազանքը եկավ ու մեր տան դիմաց բնակվեց:Եվ հանկարծ այն ժամանակ, երբ այդ երազանքը շոշափեցի իմ ձեռքում, հասկացա, որ, ուշացել եմ:Ամբողջ կյանքում մտածել էի, որ եթե դա չլինի, ես կլինեմ մի քիչ ավելի երջանիկ, քան եղել եմ ու կամ: Երբ փոքր էի, ինձ համար ստեղծել էի մի փոքրիկ տնակ, որտեղ պատսպարվում էի:Երբեմն վախենում էի, թե օրերից մի օր այդ տնակը կքանդվի ու իր հետ կտանի իմ ամբողջ երազանքը: Կրկին ուշացել էի... Տնակը...

Անդարձ հեռուներ

Մինն այսպես, մյուսն այնպեսՄինը, որ գալիս է,Մյուսը գնում է դեպի անդարձ հեռուներ...Մինը, որ լացում է -Մյուսը ծիծաղ է ապրում:Մյուսը երբեք չէր իմանա,Որ մինը կյանքումԳեթ մեկ անգամ կ՛ըլլար...Մինը տխուր է.Մյուսը գնում է դեպի անդարձ հեռուներ...Կյանքի կարոտում, բեկված հողերումՄինը գալիս է, մյուսը գնում է...Գեթ կա՞ մեկը, որ գալիս է,Բայց չի գնում անդարձ հեռուներ.....

4 июл. 2012 г.

Մեկ օր Թումոյում

Լինում է, չի լինում, մի մարդուկ է լինում: Այս մարդուկը օր ու գիշեր էշի պես բանում է, անկապ դեսուդեն վազվզում, բայց ծերը ծերին հազիվ է հասցնում: Ո՛չ գործ կա անելու, ո՛չ՝ խաղալու:Մի օր էլ մտածում է. <<Լավ, բա ի՞նչ անեմ>>,- և այն էլ կյանքում առաջին անգամ էր մտածում: Եվ, ի՛նչ երջանկություն… Բայց, բարեբախտաբար թե դժբախտաբար, հանդիպում է ուսանող եղած մեկին և հարցնում.<<Հե՛յ, հե՛յ… դու կարո՞ղ ես ինձ օգնել, ի՞նչ անեմ, որ այս վիճակից...